Konie w historii Polski są nieodłącznym elementem, a co za tym idzie warto wspomnieć, że naprawdę jest cała masa rozmaitych rodzajów i gatunków koni i ich ras, jakie ewidentnie wiążą się z naszym krajem. Na pewno, na co chociażby wskazuje samo nazewnictwo, konik polski to odmiana łączona z naszymi terenami. O niej będzie też niniejszy artykuł. Zachęcamy Peleryna z nadrukiem do jego lektury.
Cechy charakterystyczne
Na czym polega specyfika budowy konika polskiego? Jest to zwierzę, które odznacza się dość krępą budową, a jego ciało nie jest bardzo silnie rozwinięte, wręcz śmiało można stwierdzić, iż postura owego zwierzęcia jest dość nieduża, nieokazała i prymitywna. Co więcej, jest to okaz niesamowicie wymagający, jeżeli chodzi o dietę. Gatunek ten ma spore wymagania spożywcze, niemniej jednak jeżeli ich właściciele przestrzegają zalecanego jadłospisu, okazy konika polskiego stają się wytrzymałe i wyróżniają się wzorcową kondycją oraz ogromną siłą. Ich głowa jest lekka, nie ma niestandardowego profilu, a cechą szczególną jest szerokie czoło tych odmian. Mają grube uszy oraz malutkie łopatki, jakie przeważnie są umiejscowione pionowo. Grzbiet z kolei jest określany jako łęgowaty, zaś klatka piersiowa cechuje się nieco wystającym brzuchem.
Maść konika polskiego
Konik polski odznacza się wzrostem w zakresie ponad 135 centymetrów, ale nie jakoś wyjątkowo ponad tę granicę. Maść tejże rasy uznawana jest za myszatą. Można jednakże spotkać także odmiany o innym umaszczeniu, ale zdarza się to dość rzadko. Na grzbiecie tych zwierząt często widoczna jest specyficzna pręga.